Reuzemango!

In Spanje mis ik soms Nederlands voedsel als verse melk, vla of yoghurt. Terug in Nederland is het net andersom, dan kan ik verlangen naar vers fruit. Natuurlijk, een Hollands appeltje of peertje is ook niet te versmaden. Maar wat ik echt lekker vind is hier op fruitgebied niet te krijgen. De geïmporteerde mango’s lijken qua vorm, smaak en afmeting in niets op de Canarische variant.

Zelf koop ik mijn fruit op de Canarische Eilanden het liefst op de markt. Niet alleen is het goedkoper, je weet ook zeker dat het uit de eigen regio komt. In Nederland zouden ze het ‘biologisch’ noemen. De mango’s hebben de grootte van een bescheiden voetbal en je vindt watermeloenen zo groot als skippyballen. Op de Canarische eilanden heerst een subtropisch klimaat, dus je treft er ook ander fruit aan dan in de Lage Landen. Sinaasappelen, druiven, mango’s, papaya’s, dat zijn de producten van deze archipel. Niet allemaal oorspronkelijk, wel allemaal erg lekker.

Een grappig weetje: men maakt onderscheid tussen bananen en platano’s, maar ook tussen bijvoorbeeld mango’s en manga’s. De manga’s zijn groter en er is volgens de fruitkenners ook een smaakverschil. Simpel gezegd: hoe kleiner hoe zoeter. Verder houd ik erg van tuno’s. Dat is de zoete vrucht van een cactus. Erg fris, fruitig en gezond. Wel uitkijken bij het schoonmaken, want de schil heeft haakjes die behoorlijk kunnen prikken in je huid.

Tuno of Tuna?

De schil kun je het beste met mes en vork te lijf gaan. Snijd de kop en kont van de vrucht, dan haal je ‘het jasje’ er makkelijk vanaf. Je ziet ook veel mensen langs de weg deze cactussen voor ‘een prikkie’ verkopen. Waar we op de Canarische eilanden ‘tuno’ zeggen, daar rept de rest van de Spaanstalige wereld trouwens van ‘tuna’. Volgens Wikipedia worden ze vooral in Mexico veel gegeten.

Eet smakelijk / Buen provecho!